Langzamerhand komt iedereen over de ergste schok van de in ons land getreden koude heen. Goed, sommige alten hadden wat moeite om in de koorbak hun warme jas aan de kapstok te hangen en starten zonder koffie is voor sommigen een bittere pil, maar met het verstrijken van de minuten begon de gevoelstemperatuur behoorlijk te klimmen.
Het is weer zo ver. Er zijn uitvoeringen in zicht. En dan vertoont de homo vamosiens zijn typerend gedrag. Hij schakelt een tandje bij. Zo kon het gebeuren dat ik vorige week nog geen flauw idee had hoe we van het verplichte Poeldijk werk `waar zijn je dromen gebleven` iets spannends zouden kunnen maken, terwijl ik gisteren om 22.00 fluitend de Thomaskerk uitliep met het antwoord in de zak. Sommige repetitieavonden, zoals gisterenavond, leveren energie op. En die twee koppen koffie in de pauze hebben daar niks mee te maken.
Maandag repeteren we verder om 20.00 uur in de Vituskerk. Dan staat de koffie klaar. Wie neemt de koeken mee?
Een reactie op Homo Vamosiens